Apenbos + reisje naar Accra

Hallo!

Zaterdag zijn we naar Tafi Atome gereisd, het apenbos. Na een tijdje zoeken had onze gids een groep aapjes gevonden. Hij had een aantal bananen gekocht zodat we de apen konden lokken. Je moest de banaan stevig in je hand houden. Oja, dat doe ik wel geen probleem. Terwijl ik de banaan in mijn hand had en nog naar zijn uitleg aan het luisteren was, sprong er al een aap op mijn arm. Echt super gaaf om dat mee te maken. Die wilde aapjes die op je springen en op je schouder of arm gaan zitten. Na een tijdje durfde iedereen en hebben we een hoop leuke foto´s gemaakt! Jammer dat ik ze nog niet kan laten zien!

De ochtend was heel leuk totdat Carlijn werd gekrast door een aap. Er zat een aap op haar arm van een banaan te eten. Een andere aap sprong erbij waardoor die eerste bijna viel en zich aan Carlijn haar arm vast hield en haar krasten. De wond was maar oppervlakkig en het bloeden niet, maar je kunt al besmet raken met Rabiës (hondsdolheid) door een kras in je huid. Wij zijn in Nederland allemaal ingeënt tegen Rabiës, maar als je gekrast, gebeten of gelikt wordt door een dier moet je nog 2 vaccinaties gaan halen. Als je van te voren niet gevaccineerd bent, moet je binnen 4 uur gevaccineerd worden. Dit is hier niet altijd te doen omdat ze deze vaccinatie niet overal hebben. We hebben het er even over gehad maar we waren het er met zijn alle over eens dat Carlijn zeker de vaccinaties moest gaan halen (als je geïnfecteerd wordt met Rabiës en je laat je niet vaccineren overlijd je, dus dat risico neem je niet). Willemijn en Carlijn zijn naar de arts in het ziekenhuis gegaan, om te vragen of hij de medicijnen voor wilde schrijven. Daar werden ze hard uitgelachen door de arts en de verpleegkundige. Hier in Ghana denken ze overal heel licht over en wij zijn volgens hun veel te paniekerig. Volgens de arts kon je alleen Rabiës krijgen als je gebeten wordt (geen idee waar hij zijn opleiding heeft gevolgd:p).

Niek, Carlijn en ik zijn na een tijdje terug gegaan en toen Niek het woord deed, schreef hij bijna meteen een recept (mannen hebben hier duidelijk meer te zeggen dan vrouwen.. NIET MEE EENS! Haha). Alleen zei de dokter dat ze eigenlijk de aap moesten hebben en die moesten observeren. Hahah heel goed idee. Even die ene aap tussen 400 apen zoeken . Carlijn moest binnen 24 tot 48 uur de eerste vaccinatie hebben, van de 2 vaccinaties. Gelukkig hadden we een recept en bij de apotheek van het ziekenhuis zeiden ze dat ze de vaccinaties hadden. Tja op de lijst stond wel dat ze er nog 5 moesten hebben, maar in de koelkast stonden er toch geen meer. Verkocht zonder het op te schrijven.. De arts was nu gelukkig wel heel behulpzaam en heeft naar andere ziekenhuizen gebeld. In de buurt was er geen een ziekenhuis met de vaccinaties, alleen in Accra ( 4 uur rijden vanaf hier). De arts heeft toen voor ons precies opgeschreven waar me moesten zijn. Carlijn haar naam was ondertussen veranderd in Caroline:p Dit was het begin van een lange reis!

Carlijn, Willemijn en ik hebben als een paar gekken onze tassen ingepakt. We wilden voor het donker daar zijn en het was ondertussen al kwart over 1 en het is niet slim om ’s avonds te reizen, dus we moesten daar overnachten. De rest heeft ons echt uit staan lachen. Ik heb trouwens ook nog nooit zo snel mijn tas ingepakt! We hebben alles in onze tassen gepropt terwijl we overlegde wie wat mee nam. Daarna zijn we snel vertrokken.

Na een lange reis kwamen we in Accra aan. Hier moesten we nog 2 keer overstappen. Gelukkig helpt iedereen je hier, dus hadden we het ziekenhuis snel gevonden. Woow, dat was even schrikken bij de binnenkomst in het ziekenhuis. Achter de deur van de ingang lag al meteen een man op een brancard, toen we verder keken zagen we dat heel de gang vol met patiënten lag. Echt overal lagen ze, mensen aan het infuus, benen gespalkt met een stuk karton en ga zo maar door. We legden uit waarom we hier waren. Ze zeiden dat we bij de pharmacy (apotheek) moesten zijn. Wij op weg naar de apotheek. Ik heb er echt geen woorden voor dat ziekenhuis. Zooo apart! We kwamen door een grote ruimte waar allemaal banken (een soort kerk banken) om lagen, het leken wel of er net een overval had plaats gevonden, zo zag het er uit. Na van de ene naar de andere apotheek door gestuurd te zijn, kwamen we uiteindelijk bij de goede uit. Carlijn ging naar binnen en Willemijn en ik hebben onze ogen daar weer uit staan kijken. Ook op deze afdeling lagen overal mensen. Heel de gang staat gewoon vol met bedden. Zoiets heb ik niet eens op tv gezien. We besefte wel dat het ziekenhuis waar wij stage lopen er toch een stuk beter uit ziet. In dat ziekenhuis in Accra hoop ik in ieder geval nooit terecht te komen!

Meteen toen we het ziekenhuis uit kwamen, vroeg een taxichauffeur waar we naar toe moesten. Nou we moesten ergens overnachten en we moesten nog iets eten. De man was heel vriendelijk en heeft ons uiteindelijk heel de avond rondgereden. Alle hotels waren al vol. We hebben zelfs overwogen om terug naar Anfoega te rijden, maar dat is toch niet zo verstandig in het donker. Bij een hotel hebben we iets gegeten, maar konden hier niet overnachten omdat deze ook vol zat. Carlijn moest haar vaccinatie nog krijgen. We hadden zelf naalden meegenomen, omdat het in het ziekenhuis niet altijd steriel is en omdat we liever elkaar prikken. In het restaurantje (waar verder niemand zat) was goed licht dus heb ik Carlijn daar gevaccineerd. Het was alleen niet zo makkelijk als ik hoopte:p. Carlijn is namelijk niet zo’n fan van naalden. Willemijn heeft Carlijn echt vast moeten houden, zodat ze niet weg rende en haar arm stil hield. Het is uiteindelijk geluk. Daarna konden we er gelukkig om lachen.

De taxichauffeur zat ondertussen nog steeds op ons te wachten. We hadden hem maar iets te drinken gegeven, want hij hoefde niet te eten zei hij. Na het eten zijn we verder opzoek gegaan naar een hotel. Om 21.30 uur hadden we uiteindelijk een hotel gevonden waar nog plaats was. Wij blij:p. Helaas was de taxi rit van bijna 4 uur wel wat duur geworden, maar het was wel een hele aardige man die heel vertrouwd overkwam en dat is het belangrijkste. In onze hotelkamer hadden we een airco, wat een luxe! Na een goede nacht werden we ´s morgens om half 8 weer opgehaald door de zelfde taxichauffeur. Hij bracht ons naar het trotro stadion. We hebben hem heel erg bedankt en toen is hij gegaan. Er stond al een trotro die naar Anfoega zou rijden. Helaas rijden ze pas aan als ze vol zijn en dit duurde deze keer 1,5 uur. Gelukkig hadden wij er wel lol in, dus we hebben ons goed vermaakt!

Rond half 1 kwamen we aan in Anfoega. De rest was naar de volta rivier geweest en kwam ook net terug. Willemijn en ik hadden ook nog wel zin om nog iets leuks te gaan doen in ons weekend, dus na het eten zijn wij ook nog even samen naar de volta gegaan. In de taxi zat ik naast een meisje van ong. 23 jaar, ze was zwanger. Waarschijnlijk had ze veel vertrouwen in mij, want ze zei dat ik haar baby kreeg.. Uhmm nee bedankt! Zal iedereen toch een beetje raar staan te kijken als ik met een bruin kindje thuis kom, hahah.

Het zwemmen bij de volta rivier was ook een hele aparte ervaring! Er waren kinderen aan het zwemmen, spelen en de was aan het doen. Ze hebben ong. 3 kwartier voor onze handdoek gestaan en ons aan staan staren. Hahah echt heeeel apart is dat. Ik heb me nog nooit zo bekeken gevoeld. Het is ook wel een beetje raar dat wij daar lekker liggen te zonnen. Aan de ene kant heb je prachtig uitzicht over de Volta en als je dan achter je kijkt, zie je een armoedig dorpje..

Nu ga ik weer lekker feesten! Dit weekend gaan we lekker naar het strand. Als we terug zijn doe ik een heel verslag van deze stage week, mijn verjaardag en ons weekendje weg! Iedereen bedankt voor de felicitaties!!

Liefs Ilse