Geweldige en onvergetelijke rondreis door Ghana

Hallo allemaal!!!

Daar ben ik weer, terug van een GEWELDIGE rondreis door Ghana!

Vrijdag 27 april zijn we vroeg vertrokken met onze grote backpack (meer op de manier van; waar gaat die tas met dat meisje naar toe). Onze reis konden we beginnen met een aircobus, ook wel weer eens fijn! In Accra werden we op een heel druk trotrostation afgezet. We moesten allemaal naar de wc, dus daar gingen we eerst naar op zoek. Op een drukke markt was een wc-gebouwtje. Bij de ingang moest je betalen en dan kreeg je een stuk krant… hahah uhm nee bedankt, gelukkig hadden we zelf wc-papier bij. Ik ging samen met Willemijn naar binnen. Overal stonden emmers met water, die moest je eigenlijk mee de wc in nemen om door te spoelen. De deuren van de wc’s konden niet op slot en op de grond rondom de wc lagen broeken.. Geen idee waarom, maar het was echt heeeeeeeeel smerig:p, lekker op zijn Ghanees. Niet te veel nadenken en snel plassen en weer weg, hahah.

Vervolgens zijn we met een grote bus naar Cape Coast gereisd. Op het moment dat we uit moesten stappen, kwamen er allemaal taxichauffeurs de bus in en wilde ze ons allemaal weg brengen. Aan alle kanten werd er aan je getrokken en tegen je geroepen. Toen ik de bus uit was, ben ik met mijn tas tegen de bus aan gaan staan zodat niemand er iets uit kon halen (we hadden wel allemaal slotjes op onze tassen zitten). De taxichauffeurs hielden maar niet op en stonden allemaal om me heen. We voelde ons echt niet fijn. Je wordt helemaal in een hoekje gedreven en kunt geen kant op.. Was best akelig. We zijn toen snel met iemand mee gelopen en met zijn taxi meegegaan.

Het was heerlijk om onze vakantie aan de zee te beginnen. We hadden een leuk hotelletje met mooie kamers. En een lange spiegel, ook wel weer eens leuk om na zo’n lange tijd te zien of je kleren goed zitten (in ons huisje hebben we alleen maar een kleine spiegel). We hebben onze spullen een plaatsje gegeven en zijn toen naar het strand gewandeld. Van een afstand zag het er super mooi uit. Mooi strand, de zee en op de achtergrond Elmina Castle. Helaas bleek het stand van dichtbij een openbare toilet te zijn. Echt te VIES voor woorden! Zooooooo smerig! We zijn meteen weer omgedraaid. Die avond dacht ik kip te gaan eten in het hotel. Het duurde zo’n 2,5 uur voor het klaar was (er was maar 1 ander tafeltje bezet). Toen ik mijn mes en vork in de kip zetten, kwam het bloed er zo uit stromen. Hmm jammie.. Komen ze je kip halen met en ander bord, blijft je bord met bloed erop gewoon voor je neus staan. En vervolgens komen ze de kip (gelukkig gaar) weer terug brengen en willen ze die zo op je vieze bord leggen. Hahah Ghanese logica noemen we dat maar:p Ik had niet zoveel honger meer, maar we hebben er wel om kunnen leggen.

De volgende dag zijn we ’s morgens naar Elmina Castle gewandeld, een half uurtje wandelen. Helaas is het hier ’s morgens ook al heel warm, dus was het lekker zweten:p. De mensen hier snappen ook niet helemaal dat blanke kunnen lopen, dus elke taxi die langs komt vraagt waar we naar toe moeten. Vanaf een brug konden we het grote witte kasteel zien. Overal er om heen lagen en vaarden bootjes. We zijn naar binnen gegaan voor een rondleiding. Hier in Ghana moet je overal per camera die je wilt gebruiken betalen. Ondertussen hebben wij al geleerd dat je gewoon 1 moet zeggen, want daarna let niemand daar meer op. We zijn al aardig ingeburgerd, haha. Het verhaal over wat er allemaal gebeurd was in het kasteel was heel heftig. De Portugese hebben het kasteel gebouwd, als slavenfort. De Nederlanders hebben het daarna veroverd en zijn verder gegaan met de slavenhandel. In totaal zijn er in al die honderden jaren 3 miljoen slaven geweest, waarvan 1/3 het maar heeft overleefd. De rest is in het kasteel of op de weg naar bijv. Amerika overleden. De reis duurde 3 maanden! De Nederlandse mannen namen geen vrouwen mee, vanwege Malaria. Hierdoor werden de Ghanese slavinnen op een pleintje gezet, de mannen kozen dan een vrouw uit en zij kreeg eten en werd gewassen en vervolgens werd ze verkracht.. Heel raar om daar dan zelf te staan, met het idee wat zich daar allemaal heeft afgespeeld! Wel was het hier zo als je zwanger raakte je dan vrij gelaten werd. Er zijn nu nog steeds Ghanese met een Nederlandse achternaam.. Als de slavinnen niet luisterde kregen ze stokslagen of werden ze midden op het plein vast gebonden aan een zware kogel zonder eten of drinken. Mannen werden in een kleine cel gestopt als ze niet luisterde en als ze het te bond hadden gemaakt werden ze in een cel gestopt waar je pas uit kwam als je een lijk was..

’s Middags zijn we bij het hotel naast dat van ons wezen zwemmen. Heerlijk zwembad met zeezicht. Hier hebben we lekker liggen bakken en daarna lekker gegeten. ’s Avonds hebben we Nederlanders ontmoet, zij zaten in het zelfde hotel als wij. Ze vertelde dat er in de buurt een heel mooi strand was, genaamd Ko-sa beach. Dit was van Nederlanders en zij hadden er ook een hotel bij. Dit klonk heel goed, dus hadden we besloten om de volgende dag daar naar toe te gaan.

Die nacht werd ik ziek. Ik had weer de zelfde pijn in mijn keel, als de keer dat ik malaria had. Het was wel minder erg. Ik heb een hele tijd liggen denken wat ik ermee zou doen, maar heb toen toch Willemijn rond 6 uur maar wakker gemaakt. We hadden besloten om voor de zekerheid naar het ziekenhuis te gaan om mijn bloed te laten testen. Na het ontbijt zijn we meteen gegaan. Bij het eerste ziekenhuis waar we aan kwamen was de OPD (eerste hulp) en het Lab gesloten. Ojaaa natuurlijk het is zondag.. Even vergeten dat we in Ghana zitten en dat je hier op zondag gewoon de eerste hulp dicht kunt gooien, hahah. Dus wij weer opzoek naar een ander ziekenhuis. Volgens de taxichauffeur was het wel heeeeel ver rijden. Ohw, hoe lang rijd je er dan op. 10 Tot 15 minuten, zei hij. Hahahha ja dat is inderdaad wel heel ver rijden:p. De eerste hulp van het andere ziekenhuis was eigenlijk ook ziek, maar naar heel lief te hebben gekeken en te zeggen dat we zusters zijn, heeft een man toch mijn bloed gecontroleerd. Ze hadden in dit ziekenhuis een speciaal testje voor malaria, waardoor ik alleen een vingerprik kreeg. Na een klein half uurtje wachten had hij de uitslag; malaria negatief! Nou dat was wel een opluchting. De rest van de dag heb ik nog wel last van mijn keel gehad, maar verder voelde ik me niet ziek.

Ko-sa beach was echt heel mooi! We hebben een heerlijk dagje aan het strand gehad. Het leek wel een beetje de voorkan van een reisgids; wit strand, palmbomen, ligbedjes en zee. Ook was het eten er super lekker en waren de mensen heel aardig. Echt een aanrader. Mijn ervaringen met de dieren van hier heb ik deze dag ook weer uitgebreid. Ik was aan het lezen op een stoel toen er in een keer hagedis van ong. 25 cm lang op mijn schoot kroop. Ik schrok me kapot, maar die hagedis gelukkig ook:p.

Maandag zijn we naar Accra gereisd. We kwamen mooi op tijd aan bij het hotel. Er was wel een probleempje. We hadden 2 double rooms gereserveerd, maar de receptionist zei dat we niet met 2 vrouwen op een kamer mochten slapen. Nouja als we 60 cedi (30 euro) meer zouden betalen dan mocht het wel. Maar ze vond niet dat ze ons oplichten. Hier gingen wij niet aan mee doen, we hebben net zolang volgehouden tot ze de sleutel pakten en ons naar de kamers bracht. Wel raar om zoiets te doen, normaal praat ik niet zo fel tegen anderen, maar hier heb je eigenlijk geen keus. Als je dat niet doet, wordt je overal afgezet.

Gelukkig was het hotel wel heel mooi en netjes. Er zat zelf een (schoon!!) bad in! Eindelijk naar 7 weken weer een keer in bad! Heerlijk! Die middag zijn we ook meteen ons visum gaan verlengen, kaartjes gaan halen voor het Koninginnedag feest en nog wat wezen winkelen bij Accra shopping mal. Een druk schema. Bij de shopping mal hebben we pizza gegeten en daarna zijn we terug naar ons hotel gegaan om ons klaar te maken voor het feest. Dat was ook weer heerlijk om een keer te doen! Je haren mooi doen, je leuk opmaken enz. Voor het feest hadden we oranje jurkjes laten maken in Kpando. We zijn eerst naar een bar gegaan, hier hadden we met een hoop andere Nederlanders afgesproken en hebben we alvast een drankje gedaan. Daarna met zijn alle naar het feest. We hebben een hele leuke avond gehad. Lol gemaakt, gedanst en kroketten, frikadellen, friet en broodje worst gegeten, hahah.

Dinsdag zijn we vroeg vertrokken (na een paar korte uurtjes slapen) richting Kumasi. De weg hier naar toe zal ik nooit meer vergeten:p De reis duurde 6 uur, het grootste deel daarvan was de weg onverhard, ik zat ong. dubbelgevouwen en de drank van de vorige avond had goed zijn werk gedaan:p ahhah.

Ons hotel zag er netjes uit. We hebben snel onze tassen gedumpt en zijn toen naar de grote markt in Kumasi gegaan. Het was al laat dus we hadden geen tijd om eerst even een drankje te doen. De taxichauffeur die ons naar de markt was, was heel aardig en heel bezorgd over ons. We moesten goed oppassen en onze waardevolle spullen goed bijhouden, want er werd veel gestolen zei hij zo’n 5 keer. Wel heel lief! Kumasi is een drukke stad. De markt bestaat allemaal uit hele ieniemienie winkeltjes. Ze verkopen er echt van alles. Iedereen wil dat we bij hem of haar iets kopen, ze roepen naar ons, zwaaien en zitten aan je. Even voelen hoe onze huid voelt en om te testen of ons haar echt is, trekken ze gewoon even aan ons haar. Er liggen trouwens ook overal mensen te slapen, je ziet ze overal. Dus ook in hun winkeltje, gewoon op hun spullen, op een stoel of bankje of op de grond. Altijd leuk als je dan iets wil kopen en dat je de verkoper dan even wakker moet maken, hahah. Ik heb ook iets meegemaakt op die markt waar mijn mond echt van open viel. We kwamen langs een kraampje met allemaal vrouwen, toen een vrouw naar mij toe kwam gerend met een kind in haar handen. Ze wilde het kindje in mijn handen duwen, het kindje huilde en gilde. De andere vrouwen riepen, take him, take him and go, take him. Ik denk dat mijn mond echt wagenwijd open stond. Ik stond helemaal perplex waardoor ik geen woord kon zeggen. Je kunt het gewoon niet geloven dat een moeder het zoooo slecht heeft dat ze haar kind gewoon echt weg wil geven. Echt verschrikkelijk! Was echt heftig!

Zo ik ga voor vandaag weer ophouden, morgen ga ik weer verder met het typen van mijn reisverhalen. Ook beginnen Carlijn en ik morgen weer op een andere afdeling; de OPD, eerste hulp. Ben benieuwd hoe dat zal zijn.

Jeetje wat een hoop leuke berichten! Doet me echt goed! Echt super bedankt allemaal, ben er echt heel blij mee!

Liefs Ilse